گردشگری ساحلی یکی از جریان های جهانی است که به خوبی بیانگر ترکیب امور اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است و فعالیتی است که غیر از مزایای اقتصادی و اشتغال زایی، تأثیرات اجتماعی و فرهنگی بسیاری دارد چرا که گردشگری درباره مکان ها و فضاهایی است که در فرهنگ‌ها، اقتصادها و زندگی های اجتماعی جوامع قرار دارند.
سواحل از جمله‌ فضاهای پر مخاطب هستند که تعاملات اجتماعی در آن‌ها همواره مشاهده می شود. مناطق ساحلی مناطق ارزشمندی در سراسر جهان هستند که شامل عناصر زمین شناسی، اکولوژیکی، بیولوژیکی منحصربه‌فردی هستند که برای حیات زمینی و دریایی از جمله انسان ضروری هستند. مردم همیشه به دلایل اقتصادی مختلف جذب مناطق ساحلی شده‌اند. مناطق ساحلی از غنی‌ترین منابعی هستند که در دسترس انسان قرار دارند و به دلیل برخورداری از انواع منابع طبیعی و غیربومی موجود در آن‌ها، دارای ارزش و اهمیت بالای اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی هستند. منابع ساحلی، از چنان ارزش اقتصادی بالایی برخوردارند که در برخی موارد، اقتصاد کشورها و‌ جوامع، به شدت به آن ها وابسته می شود و از طریق ایجاد فرصت های شغلی، افزایش درآمد از جمله مالیات، درآمدهای ارزی، توسعه زیر ساخت ها و غیره از گردشگری سود می برند. در عین حال ممکن است منجر به اثرات منفی محیط زیستی به دلیل افزایش تجاری سازی، تغییرات اساسی در کاربری زمین، رشد جرائم و غیره شود.
امروزه گردشگری ساحلی ابعاد مختلف زندگی انسان‌ها را تحت تأثیر قرار داده و به یکی از صنایع مهم و سودآور در بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه تبدیل شده است. بر اساس تحقیقات سازمان جهانی گردشگری از نیمه دوم قرن بیستم عواملی مانند جهانی شدن گردشگری و به خصوص گردشگری فرهنگی و فرهنگ بومی و محلی را تحت تأثیر قرار داده است. برای مواجهه با آثار منفی آن باید به فکر تقویت بنیان های فرهنگی خودی و بومی جامعه خود باشیم.
از سوی دیگر نقش سواحل به عنوان یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری، اهمیتی روز افزون یافته است. اهمیت سواحل دریا و موقعیت استراتژیک آن‌ها از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و سیاحتی باعث شده به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز اقتصادی و صنعتی در رشد و توسعه هر کشوری مطرح شوند که به تبع جنوب ایران از این قاعده مستثنی نیست.
سواحل خلیج فارس با دارا بودن پتانسیل ها و توان های فرهنگی بومی نظیر میراث ناملموس، پوشش و آداب رسوم از یک سو و با قرار گرفتن در محل تلاقی صنعت نفت و گاز و صنعت گردشگری و با دسترسی به آب های آزاد از موقعیت منحصربه‌فردی برخوردار است. اما به دلایل مختلف از جمله ضعف در زیرساخت‌ها و خدمات عمومی، عدم توجه به ظرفیت‌های طبیعی گردشگری، شرایط اقلیمی و ضعف در سرمایه‌گذاری، از توسعه باز مانده است.
بنابراین توسعه پایدار گردشگری ساحلی، توسعه ای است که منجر به حفظ، انسجام و تقویت منابع محیطی، اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی می گردد.این توسعه راهنمایی است برای مدیریت کلیه منابع به طریقی که بتوان نیازهای اقتصادی و اجتماعی را برآورد ساخت.

بنک نیوز

خبرنگار