عنوان: دودی سرطانی به چشم مردم جنوب استان بوشهر
مقدمه:
صنعت نفت و گاز در منطقه عسلویه، به عنوان قلب تپنده اقتصاد کشور، همواره نمادی از پیشرفت و ثروت ملی بوده است. اما در پشت پرده این شکوه صنعتی، سایه‌ای سنگین از چالش‌ها و محرومیت‌ها بر زندگی مردمان بومی جنوب استان بوشهر افتاده است. این یادداشت، نه فقط به آلودگی‌های زیست‌محیطی ناشی از فعالیت‌های صنعتی می‌پردازد، بلکه فریادگر دغدغه عمیق‌تر و آزاردهنده‌تری است: “بیکاری جوانان” در سرزمین ثروت‌خیزشان و عدم توجه کافی به این بحران خاموش.
بخش اول: عسلویه، دود و دغدغه‌های زیست‌محیطی
سال‌هاست که شعله‌های فروزان فلرها در عسلویه، نه تنها آسمان منطقه را روشن می‌کنند، بلکه دودی غلیظ و سرطانی را بر سر مردم این دیار می‌پاشند. آلودگی هوا، خاک و دریا، تبدیل به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره ساکنان شده است. شیوع بیماری‌های تنفسی، افزایش آمار سرطان و آسیب‌های جبران‌ناپذیر به محیط زیست، هزینه سنگینی است که مردم محلی برای توسعه ملی می‌پردازند. این آلودگی‌ها، فقط محدود به سلامت جسمی نیستند؛ بلکه کیفیت زندگی، امید به آینده و حتی هویت فرهنگی مردمان این منطقه را نیز به یغما می‌برند.
بخش دوم: پارادوکس بیکاری در سرزمین طلای سیاه
اما فاجعه‌ای که کمتر به آن پرداخته می‌شود، پارادوکس “بیکاری گسترده جوانان بومی” در قلب قطب صنعتی کشور است. در حالی که هزاران نفر از سراسر ایران برای کار به عسلویه مهاجرت می‌کنند، جوانان تحصیل‌کرده و با استعداد جنوب استان بوشهر، از یافتن شغل مناسب در صنایع عظیم نفتی و گازی منطقه خود محروم مانده‌اند. این وضعیت، نه تنها موجب سرخوردگی و ناامیدی می‌شود، بلکه بستر را برای آسیب‌های اجتماعی فراهم می‌آورد. عدم بکارگیری نیروهای بومی، با وجود اولویت‌های قانونی و تاکیدات مسئولین، نشان‌دهنده یک مشکل ساختاری و عدم مسئولیت‌پذیری اجتماعی است که نیازمند بازنگری جدی است.
بخش سوم: عدم توجه مسئولین و لزوم تغییر رویکرد
متاسفانه، به نظر می‌رسد فریادهای مردم جنوب استان بوشهر در میان دود و شعله‌های عسلویه گم شده است. وعده‌ها برای کاهش آلودگی و اولویت‌دهی به استخدام جوانان بومی، اغلب در حد حرف باقی مانده‌اند. این عدم توجه، نه تنها اعتماد عمومی را خدشه‌دار می‌کند، بلکه مانع از تحقق توسعه پایدار و متوازن در منطقه می‌شود. مسئولین امر باید درک کنند که توسعه واقعی، تنها با رشد اقتصادی محقق نمی‌شود؛ بلکه نیازمند عدالت اجتماعی، حفظ کرامت انسانی و بهبود کیفیت زندگی مردمان محلی است.
نتیجه‌گیری و پیشنهادها:
صنعت عسلویه باید به جای اینکه دودی سرطانی بر چشم و جان مردم باشد، به چراغ امیدی برای آینده جوانان جنوب استان بوشهر تبدیل شود.
برای برون‌رفت از این وضعیت بغرنج، پیشنهادهای زیر مطرح می‌گردد:

تدوین و اجرای سازوکارهای شفاف برای جذب و بکارگیری جوانان تحصیل‌کرده منطقه در تمام سطوح شغلی.

ایجاد فرصت‌های آموزشی متناسب با نیازهای صنایع منطقه برای جوانان بومی.

اجرای طرح‌های جامع زیست‌محیطی و استفاده از فناوری‌های نوین برای کنترل

سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، بهداشت و توسعه محلی برای جبران آسیب‌های وارده.

ایجاد یک سازوکار پاسخگویی قوی برای مسئولین و صنایع در قبال تعهدات اجتماعی و زیست‌محیطی.

زمان آن رسیده که نگاه به عسلویه از یک منطقه صرفاً صنعتی به یک سرزمین با مردمان زنده و حق‌دار تغییر کند.

بنک نیوز

خبرنگار