شهری که به اقتضای کوچک بودنش دریا دلان بسیاری را درون خود جای داده است . به رغم آن اندوهی که در دل هر جنوبی نهفته است اینجا خنده و شادی حکم یکی از بنیادی ترین نیاز برای زنده ماندن و ادامه دادن است ..
کافیست فقط دستت را آرام به روی دلهای پر از اندوه مردم بکشی تا بتوانی پاکی قلب هایشان را احساس کنی .
بنک جایی که از یک روستای از رنگ و رو رفته ،روز به روز و رفته رفته دارد سهم خودش را از روزگار می گیرد و این چیزی نیست به جز تلاش پی درپی مسئولین و بردباری همیشگی مردمش.
در سالهای آخر با تغییرات بسیار زیادی درآبادی فرهنگ و جلوه ی شهر رو به رو هستیم . از نو شدن آسفالت های کف خیابان ها گرفته تا اندیشه ی برتر و مردمش .
از دهکده ی گردشگری اش گرفته تا زمین چند هکتاری که روز به روز نفس می کشد تا فضای سبزی را برای نسل روشنش متولد کند تا روزی برسد که شوره زارها جای خود را به تولد یک جنگل سبز بدهد و سهم لبخند پاک کودکانی شود که دیروز از سر و کول خوشبختی بالا و پایین می شدند و هیچ چیز به جز خوبی و زیبایی در این دنیا نمی دیدند کودکانی که آرزوهایشان را به روی شانه های بادبادک هایشان در آسمان ساحلی بنک به پرواز درآورده بودند
و این همه به لطف و همت مسئولینی ست که از نظر فرهنگی و روشنفکری غنی و سرشار هستند
به طبع گام های بعدی برای مردم دوست داشتنی و صبور بنک ،بلندتر و همچنان با تدبیر و آگاهی مسئولین خواهد بود .

نسیم صبحگاهی بنک، هنوز بوی دریا می‌دهد؛ بویی که با زندگی مردمش درآمیخته و در رگ‌های شهر جریان دارد. هر صبح که آفتاب از دل خلیج فارس سر برمی‌آورد، انگار امیدی تازه بر پشت موج‌ها سوار می‌شود و به دل این مردم می‌نشیند. اینجا، زندگی فقط در رفت‌وآمد روزها خلاصه نمی‌شود، بلکه در صبر، تلاش و مهربانی مردمانی معنا می‌یابد که هیچ‌گاه از لبخند دست نمی‌کشند.

کوچه‌های باریک و ساده‌ی بنک، شاهد روزهایی بوده‌اند که مردمش با کمترین امکانات، بزرگ‌ترین رؤیاها را ساخته‌اند. از دل همین خاک گرم و همین آفتاب سوزان، نسلی برخاسته که حالا به دنبال ساخت آینده‌ای روشن‌تر است. جوانانش آموخته‌اند که با همت و اراده، می‌توان از دل هر محدودیتی، فرصت آفرید.

دریا، همچنان تکیه‌گاه شهر است؛ گویی بنک بی‌دریا معنا ندارد. ماهیگیرانش با دستان پینه‌بسته اما دل‌های آرام، هر روز بر قایق‌هایشان سوار می‌شوند تا روزی‌شان را از دل موج بیرون بکشند. این تصویر ساده، اما ژرف، یادآور آن است که ریشه‌ی بنک در تلاش و ایمان است؛ ایمانی که نسل به نسل ادامه یافته و شهر را زنده نگه داشته است.

در گوشه‌وکنار شهر، بوی خاک تازه و سیمان نوساز، خبر از ساختن می‌دهد. ساختن نه فقط ساختمان‌ها، بلکه ساختن امید. مردم بنک خوب می‌دانند که آبادانی فقط با دست مهندسان و مدیران پیش نمی‌رود؛ با دل مردم است که معنا می‌گیرد. هر لبخند، هر گام، و هر نگاه پر از ایمان، خشت دیگری بر بنای آینده‌ی شهرشان می‌افزاید.

و بنک، آرام اما استوار، مسیرش را ادامه می‌دهد. شهری که از دل سختی‌ها عبور کرده، اکنون بر شانه‌ی باور ایستاده است. اینجا، هیچ اندوهی ماندگار نیست، چون ریشه‌ی مردمش در امید است. و چه زیباست که نام بنک، روزی در کنار واژه‌ی آبادانی، در ذهن‌ها جاودانه شود.

به قلم آرزو رضایی

بنک نیوز

خبرنگار