دوئل سرنوشت ساز؛بالاخره پتروشیمی جم در مشت بومی می افتد؟سجاد محمودی،سعید اوراموقعیت های جغرافیایی همیشه مزایا و معایبی را برای نقطه هدف در پی داشته اند و در این بین، ایران با قرارگیری در اقلیمی گرم و خشک،اما آبستن منابع عظیمیست که سرآمدشان مخازن متعدد هیدروکربوری جنوب کشور(بطور ویژه استان های بوشهر و خوزستان)می باشد.به […]
دوئل سرنوشت ساز؛بالاخره پتروشیمی جم در مشت بومی می افتد؟
سجاد محمودی،سعید اورا
موقعیت های جغرافیایی همیشه مزایا و معایبی را برای نقطه هدف در پی داشته اند و در این بین، ایران با قرارگیری در اقلیمی گرم و خشک،اما آبستن منابع عظیمیست که سرآمدشان مخازن متعدد هیدروکربوری جنوب کشور(بطور ویژه استان های بوشهر و خوزستان)می باشد.به شکرانه این موهبت، مجتمع های پتروشیمی عدیده ای در کنجی از گستره استان بوشهر جا خوش کرده اند.این غول های سرمایه ای تاحدودی کشور را از خام فروشی رهانیده تا جایی که امروزه مهمترین مجرای ارزآوری این مملکت به شمار می آیند و شاید معیشت احاد مردم،مستقیما وابسته به حضورشان و یک تنه امنیت ملی کشور را تضمین می کنند.در این بین،شرکت پتروشیمی جم را برترین مجتمع این صنعت در در سطح بین المللی و یکی از پاشنه های آشیل بازار داخلی سرمایه می نامند.
شرکت پتروشیمی جم (JPC ) یکی از بزرگترین واحدهای تولید الفین جهان و در قالب طرح های توسعه ای شرکت ملی صنایع پتروشیمی در سال ۱۳۷۹ در منطقه ویژه انرژی پارس در عسلویه تاسیس گردید.این شرکت با توجه به تنوع خوراک دریافتی و تولیدات متنوعی از الفین ها و پلی اتیلن های سبک خطی و سنگین،دارای موقعیتی خاص نسبت به سایر مجتمع های منطقه ای و فرامنطقه ای می باشد.
از ابتدای حضور صنعت در استان،بدلیل اکوسیستم بدو توسعه ای و عدم تمکن مالی،افراد از تحصیل باز می ماندند و شاید اگر آینده نگری کنونی،حاکم افکار آن زمان بود وضعیت اشتغال بومیان و انتصاب نخبگان بدین بغرنجی نمی گردید.از همان ابتدا بجهت اقل بودن نیروی متخصص بومی،استان بوشهر میزبان خیل عظیمی از کارجویان از اقصی نقاط کشور گردید.این مهم شاید در نخست،قابل اعتنا نبود ولی رفته رفته استان بوشهر را با بحران هایی چون اشتغال شلخته و پس زدن نخبگانش از سطوح عالی این صنعت،مواجه کرد.
قریب به دو دهه و در آمد و رفت دول ها با طیف گرایی های مختلف،تحقق استفاده از نخبگان مدیریتی این استان و حل معضل اشتغال،در قالب شعار به افکار عمومی خورانیده می شد ولی پس از انتخابات ها علی ماند و حوضش.
مقدماتی که بیان شد جهت یادآوری جایگاه این صنعت در کشور بوده تا در ادامه به بیان یکی از مهمترین مطالبات زیرساختی میزبان بپردازیم.
چندی قبل خبر آغاز پیگیری های مجدانه استاندار بوشهر در باب انتصاب نخبگان بومی متخصص بر شرکت های پتروشیمی با اولویت شرکت پتروشیمی جم به گوش رسید که برای نخبگان این استان روزنه امیدی بود. در ادامه سایت تخصصی«نفت ما»به سنگ اندازی های یکی از دلالان نفتی استان بوشهر در مسیر تحقق این مطالبه پرداخت که ذهنیتی نو را رقم زد و اگر تا قبل از این،فقط تنگ نظری و لابی های خارج از استان را دخیل در این عقب ماندگی می دانستند،این بار باید نگاهی به سنگ اندازی های هم استانی هایشان نیز می داشتند.قطعا اگر رویکرد این دلال نفتی نبود تا کنون انتصاب انجام شده بود.
بر اساس شنیده های توییتری،در بین کاندیداهای مدیریت عاملی این شرکت،رقابت نهایی میان دکتر امیر اکبری و مهندس رضا علیزاده کاسین(تحت حمایت ریاست یکی از کمیسیون های مجلس)است.
با پرس و جوی بسیار زیاد برای یافتن سوابقی از گزینه نهایی استان برای صدارت مجموعه پتروشیمی جم به یافته هایی بدین شرح می توان دست یافت.ایشان فارغ التحصیل ممتاز دکترای مهندسی شیمی(با معدل دکترای ۱۹/۵،کارشناسی و کارشناسی ارشد مهندسی شیمی و محصل رشته مرتبط با این صنعت) هستند.در سوابق ایشان می توان به ریاست و عضو هیئت مدیره، مدیرعامل و مشاور مدیرعامل شرکت های متعدد ملی از قبیل پالایش نفت بندرعباس(که در مسئولیت های اجتماعی زبان زد است)،هلدینگ صنایع بهامین(وابسته به بنیاد برکت)،شرکت پتروشیمی آرسام،مدیریت توسعه شرکت صدرا،عضو شورای اقتصاد و سرمایه گذاری دانشگاه آزاد،هیئت امنای صندوق قرض الحسنه مهر یزدان،دبیر شورای سیاست گذاری سازمان گسترش اقتصاد مقاومتی،ریاست کمیسیون شورای اقتصاد مقاومتی وزارت صمت،دبیر هیئت مدیره شرکت لوله های کربنی،مدیر مسئول روزنامه،استاد دانشگاه،مولف کتب تخصصی،مخترع و….اشاره کرد.
ضمن اینکه در برهه های مختلف،تحت عناوین کارافرین برتر ملی،متولی چندین واحد نمونه تولیدی،عضو انجمن های مختلف مهندسی ایران،دارای گواهینامه های بین المللی،پژوهشگر و مدیر برتر در مقاطع مختلف،دارای مقالات مختلف بین المللی در مجلات ISI از ایشان یاد شده است.
قطع به یقین بین انتصاب مدیر بومی(بعنوان یک رویکرد زیرساختی) و اشتغال چند نفر(بعنوان یک رویکرد مقطعی)از این حیث که با راهبری این دست مجموعه ها توسط نخبگان مدیریتی استان،شاهد تغییری شگرف در تعاملات با جوامع محلی خواهیم بود تفاوت بسیار است و در وهله بعد حضور مدیری بومی در کنار نماینده استاندار در شورای راهبردی پتروشیمی های منطقه، شرایط به نسبت بهتری را رقم خواهد زد.
انتظار می رود این بار با حمایت یکپارچه مجموعه دولت در استان و چهار نماینده محترم مجلس از نخبگان بومی برای صدارت این شرکت ها ،تابوی نبود مدیران متخصص و اشتغال نخبگان در مناطق خارج از استان را شکسته و مسیل راهیابی دیگر مستعدین به این مجموعه ها بعنوان یک نیاز زیرساختی و بحران زدا را به مسیر تبدیل نمایند و این جز با همت جنابان مذکور میسر نخواهد شد.در پایان نیز از هم استانی با غیرتمان درخواست داریم که این بار،تحقق این مطالبه را فدای امیال شخصی خود ننموده و برای تحقق پیگیری های استاندار که از اصلی ترین مطالبات این جمعیت ۱/۵ میلیونیست تلاش نماید و قطعا واقفند که ماه پشت ابر نخواهد ماند.
خبرنگار
این مطلب بدون برچسب می باشد.
مدیر مسئول و صاحب امتیاز پایگاه خبری: قاسم احمدی تمامی حقوق این سایت محفوظ است.